Jako paliwo LNG oferuje wiele korzyści, w tym takie same osiągi jak olej napędowy, ale przy znacznej redukcji emisji CO2 i kosztów. Tankowanie jest równie szybkie jak w przypadku oleju napędowego, a średni zasięg samochody ciężarowego napędzanego LNG jest dobry, co sprawia, że gaz płynny jest opłacalnym paliwem alternatywnym w transporcie długodystansowym. Do niedawna główną barierą był brak infrastruktury LNG, ale to szybko się zmienia.
Gwałtowny wzrost liczby stacji tankowania LNG
Od 2018 r. liczba stacji tankowania LNG w Europie wzrosła czterokrotnie i obecnie przekracza 400, włącznie ze stacjami planowanymi. Przy obecnym tempie do roku 2025 będzie istnieć już 750 stacji, a szacuje się, że roku 2030 ich liczba przekroczy 2000. Te wzrost jest efektem wsparcia UE oraz rządów różnych krajów, postrzegających LNG i bio-LNG jako skuteczne środki ograniczania emisji CO2 w branżach logistyki i transportu.
Najsilniejszy wzrost nastąpił w Niemczech, gdzie od roku 2019 rząd wprowadza różne zachęty, na przykład zwolnienie z opłat drogowych dla samochodów ciężarowych zasilanych LNG. Obecnie w Niemczech jest 70 stacji LNG, choć w roku 2018 były zaledwie trzy.
„To, co dzieje się w Niemczech, naprawdę zmienia postać rzeczy”, mówi Henrik Persson, dyrektor biznesowy ds. transportu długodystansowego w Volvo Trucks. „Ze względu na wielkość rynku samochodów ciężarowych w tym kraju, a także jego położenie geograficzne, które sprawia, że jest to punkt tranzytowy ze wschodu na zachód, wpływa to na liczbę pojazdów ciężarowych zasilanych LNG na europejskich drogach”.
Wzrost nie ogranicza się do Europy. W ostatnich latach w Chinach widać istotne przesunięcie od samochodów ciężarowych z silnikiem wysokoprężnym do zasilanych LNG, a rząd Indii ogłosił plan otwarcia 1000 stacji tankowania LNG w całym kraju w ciągu następnych trzech lat.
Wykorzystanie możliwości ochrony środowiska dzięki bio-LNG
Pojazdy Volvo Trucks zasilane LNG emitują do 20% mniej zanieczyszczeń niż ich standardowe europejskie odpowiedniki z silnikami wysokoprężnymi (od zbiornika do koła), natomiast w przypadku stosowania bio-LNG z HVO (uwodorniony/hydrorafinowany olej roślinny) redukcja może wynieść nawet 100% (od zbiornika do koła). Dzieje się tak, ponieważ bio-LNG jest produkowany takich surowców, jak odpady z gospodarstw domowych, odpady rolnicze i ścieki. Z drugiej strony, bio-LNG jest nieodróżnialny od zwykłego LNG pod względem wydajności. Można wykorzystać tę samą infrastrukturę do przechowywania, transportu i tankowania gazu, a samochód ciężarowy zasilany LNG może płynnie przełączać się między nimi. W rzeczywistości, niektóre firmy gazownicze mieszają biogaz z LNG, co stanowi właściwy punkt wyjścia do rozszerzenia korzyści płynących z biogazu na wszystkich użytkowników LNG.
Główną barierą w stosowaniu bio-LNG jest brak produkcji na dużą skalę. „Obecnie dostępność w UE jest niewielka, z wyjątkiem krajów skandynawskich”, mówi Henrik Persson. „W Norwegii wszystkie stacje LNG wykorzystują 100% biogazu. W Szwecji jest to około 75 procent biogazu, a wkrótce będzie 100 procent, podobnie w Finlandii. W miarę wprowadzania na rynek kolejnych samochodów ciężarowych zasilanych LNG, wiele większych firm gazowych zaczyna inwestować w bio-LNG również w pozostałych częściach Europy”.
W grudniu 2021 r. 28 europejskich firm i organizacji przedstawiło Komisji Europejskiej deklarację dotyczącą biometanu, zobowiązując się do przyczynienia się do zwiększenia produkcji biogazu do co najmniej 350 TWh do 2030 r. Ma to służyć jako pomoc dla UE w realizacji pakietu „Fit For 55” mającego na celu zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych o 55 procent do roku 2030.
Inne firmy podejmują także własne zobowiązania. Na przykład firma Shell ogłosiła niedawno, że jej rafineria w Wesseling w Niemczech będzie odchodzić od ropy naftowej w kierunku paliw ze źródeł odnawialnych, w tym bio-LNG. Firma Shell nawiązała również współpracę z nowo wybudowaną fabryką bio-LNG firmy Nordsol w Amsterdamie. W ramach tej współpracy Shell będzie dystrybuować bio-LNG za pośrednictwem swoich stacji paliwowych LNG. W międzyczasie zakład bio-LNG firmy Biokraft AS w Skogn w Norwegii, największy tego typu na świecie, zamierza podwoić produkcję do 50 ton dziennie w 2022 r. Z kolei jeden z głównych skandynawskich producentów, Gasum, ma obecnie 17 biogazowni w Szwecji i Norwegii.
W miarę otwierania kolejnych stacji tankowania, LNG stanie się realną alternatywą dla coraz większej liczby przewoźników. Pozwoli im to na natychmiastową redukcję emisji CO2 w perspektywie krótkoterminowej, a rozwój sektora bio-LNG powinien umożliwić im osiągnięcie zerowych emisji CO2 netto w perspektywie długoterminowej.
